Bir cümlenin başına “SON” sıfatını getirince değer kazanırmış tüm satır. Hayatta böyle değil mi zaten? Bazen yaşadığımız zorluklarla mücadele etmeye gücümüzün yetmediğini düşündüğümüz vakit isyan edermişcesine yaşayıp, karamsarlığa bürünüyoruz. Fakat “Bu gün hayatının son günü, ne yapmak istersin?” Sorusunu kendimize sorduğumuzda tüm karamsarlığımızı, yorgunluğumuzu üzerimizden atar hale geliyoruz. Çünkü bu gün hayatımızın son günü. Tüm […]
Sonbaharında ıslandığım yağmur kokulu kadını severek başladım yaşamaya. Onun varlığı ile açtım gözlerimi. Kokusunu bir zamanlar içime çekerek huzur bulurken, şimdi ondan uzakta, nöbet kulelerinde Şafak atıyorum. Saçlarından öpüp gözlerinden yaşları sildiğim gündem bu yana 35 gün geçti annem. Merhametine sarılarak yaşıyor, varlığını bilerek sabır gösteriyorum. Ahh saçlarına yıldız düşmüş kadın… Yanında bulunduğum zamanlar keşke […]
Ey hayat diye adlandırılan kısacık ömür; ya al beni karanlığına yada susayım yıllandığım ömrüm boyunca. Konuşmalar kanatıyor duygularımı. Sonsuzluk diye adını koyduğumuz ahiret inancını yaşıyorum bu aralar. Evet evet bir gün göçüp gideceğiz bu diyardan, ardımızda kırıp döktüğümüz ve becerebildiysek eğer filizlenmiş çiçek misali hayatlar bırakacağız. Hepimiz göçüp gideceğimizin farkındayız değil mi? Bazen unutuyoruz tüm […]